مراجع و مقام‌های صالح برای صدور دستور موقت در حقوق ایران

دستور موقت، اقدامی احتیاطی است که در اموری که فوریت دارد به درخواست ذینفع از سوی برخی مراجع قانونی صادر می‌شود. در قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی1، مواد 310 تا 325 مقرراتی را در مورد دستور موقت بیان داشته است. علاوه بر این، در برخی قوانین خاص نیز صدور دستور موقت پیش‌بینی گردیده است. در زمینه‌ی مراجع و مقامات ذیصلاح برای صدور این دستور، مسایل مهم و قابل توجهی وجود دارد که با توجه به اجمال قوانین موجود باید راهکارهایی برای آن ارایه شود. به‌عنوان نمونه آیا دادگاه تجدیدنظر صلاحیت صدور این دستور را دارد؟ آیا در موارد ارجاع دعوا به داوری، داور یا داوران برای صدور دستور موقت صلاحیت دارند؟ در این تحقیق، مراجع و مقام‌های صالح برای صدور دستور موقت مورد بررسی قرار می‌گیرند.